Obraz „Czarnopotockiej Pani" znajduje się w ołtarzu głównym. Czamopotocka „Pieta” ma kształt prostokąta o wymiarach 116,3 cm x 75,3 cm. Obraz namalowany jest techniką olejną na desce z drzewa modrzewiowego. Na górnej listwie wycięta jest data: 1649, która oznacza czas powstania obrazu. Na obrazie Matka Boska Bolesna przedstawiona została w pozycji siedzącej. Zwrócona jest frontalnie do widza, podtrzymuje dłońmi spoczywające na jej kolanach martwe ciało Syna. Postać Zbawiciela o dużych rozmiarach, chociaż jest na pierwszym planie, to jednak równoważona jest kompozycyjnie postacią Matki Boskiej dzięki ogromnej, kolistej aureoli mającej kształt zachodzącego Słońca, które otacza dookoła jej głowę. Kolory tej aureoli nawiązują do barw zorzy, gdyż w kolorystyce odpowiadają barwom obrzeży tarczy słonecznej, jaki widzimy w pogodny dzień przed zachodem Słońca
Nie ma pewności, czy „Pieta Czamopotocka” zaraz po namalowaniu w roku 1649 znalazła swoje miejsce w kościele. Być może przez dłuższy czas obraz znajdował się we dworze fundatora. Pierwsza informacja źródłowa o „Piecie” znajdującej się w czarnopotockim kościele przed rokiem 1714, znajduje się na odwrocie obrazu i w tłumaczeniu polskim brzmi: „W roku 1714 obraz ten został ozdobiony sukienką srebrną na polecenie Ks. Michała Feliksińskiego.
Ufundowanie dla kościoła w Czarnym Potoku „Piety”, która zastąpiła obraz „Opłakiwanie Chrystusa” być może uwarunkowane było pogłębiającą się w XVII wieku pobożnością maryjną. Fundator obrazu pragnął uczcić Matkę Boską Bolesną, a tym samym zwrócić uwagę na Czarny Potok, zapewne dlatego, że kult ten był tam bardzo żywy. Obraz ten był kilkakrotnie odnawiany i poddawany renowacjom z sygnaturą malarza M I, odnowiony w 1950 r. przez Mariana Słoneckiego i w 1971 przez Zbigniewa Jaskowskiego; zwany jest obrazem Najświętszej Maryi Panny Czarnopotockiej. Od XVII w. przypisuje się mu szczególne łaski.
