Podobnie jak dwa poprzednie obecny kościół również jest drewniany, konstrukcji zrębowej. W rzucie poziomym ma kształt podłużny, jest orientowany, jednonawowy z węższym od nawy prezbiterium zamkniętym trójboczną absydą, z przyległą do niego od północy zakrystią. Do nawy przylega od południa kwadratowa kaplica z przybudówką na wejście boczne, zaś od zachodu masywna, kwadratowa wieża, z przedsionkiem w przyziemiu i babińcem w wejściu głównym. Kościół w bryle zewnętrznej przedstawia się dość okazale. Ściany nawy i prezbiterium pobito gontami, dach o wspólnej kalenicy - z wieżyczką na sygnaturkę pośrodku - ma pokrycie z blachy, zaś swoistego wyrazu nadaje mu wieża zwieńczona wielką, ośmioboczną banią, z latarnią oraz mniejszym baniastym hełmem i krzyżem. Podobne zwieńczenie posiada sygnaturka.
Polichromię wnętrza wykonał w latach 1995-96 artysta malarz Marek Niejadło. Jest ornamentalna i figuralna. Ściany zdobią barwne motywy wieńców i koszów kwiatowych, zaś na sklepieniu mamy widok na otwarte niebo -w nawie ze sceną Wniebowzięcia Matki Boskiej, zaś w prezbiterium ze sceną jej Koronacji w niebie. Wniebowzięciu Maryi towarzyszą czterej aniołowie, którzy na malowanych iluzjonistycznie gzymsach, trzymają ozdobne kartusze ze scenami wybranych wydarzeń z jej życia, mianowicie: Zwiastowanie, Nawiedzenie, Boże Narodzenie i Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni. Aniołowie towarzyszą też jej Koronacji na sklepieniu w prezbiterium. Trzymają tam w dłoniach banderole z wezwaniami z litanii loretańskiej dotyczącymi jej królewskiej godności.
W kaplicy bocznej znaleźli się święci: Faustyna Kowalska, brat Albert Chmielowski, Święta Kinga oraz ewangeliczna scena "Powrotu syna marnotrawnego". Na tylnej ścianie nawy nad wyjściem głównym do kościoła widzimy Veraicon -,czyli Oblicze Chrystusa w chwale Przemienienia. Po bokach widzimy dwóch proroków Starego Przymierza: Mojżesza i Eliasza, którzy towarzyszyli temu wydarzeniu na górze Tabor.
Późnorenesansowy ołtarz główny pochodzi z XVII wieku. W pośrodku jego nadstawy znajduje się Czarnopotocka Pieta - łaskami słynący Obraz matki Boskiej Bolesnej. Namalowany jest na desce 116x75 cm. W lewym dolnym narożu widnieje sygnatura nieznanego malarza M I zaś na odwrocie wycięta w desce data powstania obrazu rok 1649. Obraz przedstawia Matkę Boską w pozycji siedzącej z martwym ciałem Chrystusa na kolanach.
W zwieńczeniu nastawy widzimy obraz św Szczepana, zaś u samego szczytu znajdują się dwie rzeźby nawiązujące ideowo do treści Obrazu - Piety. Jest to postać Boga Ojca oraz Duch Święty w postaci gołębicy, czyli wraz z Chrystusem na Obrazie - wszystkie trzy Osoby Trójcy Świętej. Po bokach Obrazu - Piety stoją w niszach dwie figury św. Marcina patrona parafii Czarny Potok. Jedna wyobraża go jako legionistę rzymskiego w chwili gdy dzieli się z ubogim połową żołnierskiego płaszcza, druga zaś jako już biskupa, gdyż wiadomo, że odebrał potem stan duchowny i został biskupem w Tours, na terenie dzisiejszej Francji. W obu figurach ma on biskupią mitrę na głowie, by nie było wątpliwości, że chodzi o tą samą osobę. Do tego ołtarza należą jeszcze trzy obrazy, mianowicie dwa z roku 1911 pędzla Romana Bieniasza: św Marcin na zasuwie Cudownego Obrazu oraz Komunia Apostołów na antepedium ołtarza, a nadto trzeci Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny na drugiej zasuwie Cudownego Obrazu, wykonany w roku 1997 przez Marka Niejadło.
Wolno stojący ołtarz do celebry "twarzą do wiernych" oraz ambonkę- pulpit dla czytań liturgicznych wykonał w roku 1998 ludowy rzeźbiarz Józef Lizoń. Dwa ołtarze boczne przy tęczy pochodzą z drugiej połowy XVII wieku. Ołtarz po stronie północnej w nastawie z obrazem Serca Pana Jezusa z roku 1890, w zwieńczeniu z obrazem św. Kazimierza, a po bokach obrazami św. Mikołaja i ,św. Bartłomieja oraz rzeźbami św. Barbary i św. Katarzyny. Ołtarz drugi po stronie południowej posiada w nastawie obraz Matki Boskiej Różańcowej z roku 1867, w zwieńczeniu z figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem w promienistej aureoli. Artystyczne oświetlenie kościoła, żyrandole i kinkiety wykonał w 1996 roku metaloplastyk Marian Polański z Tarnowa.
